Yaz stajımın devamı ve Yorumlarım

Herkese yeniden merhaba! Yaz stajımın ilk gününü  daha önceki yazımda anlatmıştım. Şimdi de kalan kısmı anlatmak için burdayım. Aslında galiba bu stajın bana öğrettiği en önemli şey sabırlı ve sakin kalabilmek. Normalde çok sabırlı bir insan değilimdir, bazı durumlarda çabuk sinirlenirim. Ama stajda gördüm ki gerçekten doktor olmak sabır işi. Şimdi diyorsunuz ki “Ne yaşadın da bunu söylüyorsun?”. Genelde halk arasında doktorların çoğu şeye(hatta bazen her şeye) yetkisi varmış gibi düşünülüyor. Ama aslında öyle değil. Örneğin 76 yaşında,  hastaneden yeni taburcu olan ve bir çok hastalığı bulunan yaşlı bir amca için sağlık raporu istiyorlar(evlilik için). Ancak doktorun böyle bir yetkisi yok, nöroloji yada psikiyatri bölümüne başvurun diyor. Ama anlatmak mümkün değil. Aynı aileden 3-4 kişiye bu durumu anlatıyor ve bu yüzden hastaları bekletmek zorunda kalıyor. Asıl dikkat ettiğim ise doktorun bu konuşmalar boyunca sabrını koruması ve sinirlenmemesiydi. Ben olsam aynı sakinlikte kalabilir miydim bilmiyorum. Diğer bir konu da insanların aile hekimlerine sadece ilaç yazdırmak amaçlı gelmesiydi. Sanırım yanında staj yaptığım aile hekiminin de en büyük sıkıntısı bu. Koruyucu hekimlik yapamamaktan yakınıyor. Aslında birinci basamağın(yani ASM vs TSM’lerin) en büyük görevlerinden biri koruyucu hekimlik yapmak. Ama bunu topluma yeterince aktaramıyoruz. Normalde sağlık sorunu yaşayan birinin önce aile hekimine gitmesi, eğer gerekiyorsa hekimin hastanelere yönlendirmesi gerekiyor. Ama bizim toplumumuzda bu da yerleşmiş değil. Burun akıntısı, öksürük için hastanelerden randevu alınıyor. Bence bu da en büyük sorunlardan biri.

Şimdi asıl anlatmak istediğim yere geldim sanırım. Şimdiye kadar hiç dikiş nasıl alınır görmemiştim. Bacağına bisikletin fren kolu giren bir çocuğa 15 gün önce dikiş atılmış ve stajımın son günü dikişlerini aldırmak için ASM’ye geldi. Tabi kaçırmadım hemen doktorla birlikte müdahale odasına geçtim. Çok  uzun süren bir işlem değil ama yine de izlemek güzeldi. Bunun dışında kıl dönmesi için operasyon geçiren ve o bölgesi açık bırakılan(evet bildiğiniz oyuktu) bir hastaya pansuman yapılışını izledim. İlk aklıma gelense “Duşta buraya su dolmaz mı?” oldu. Bunun dışında enjeksiyon, kan alma gibi basit işlemleri de izledim tabi.

Bu stajda anladım ki yanında staj yaptığınız aile hekimi çok önemli. Benim aile hekimim hasta yokken  bana geçmiş tecrübelerini, zorunlu hizmetini ve şuan çalıştığı yerle ilgili düşüncelerini anlattı. Çekingen olmamak gerektiğini söyledi. Tabii onların zamanında hekimlerin yetkileri daha fazlaymış ve müdahale edebiliyorlarmış. Şuan ise intörnler bile müdahale etmiyorlar. “Çekingen olma, sürekli yeni şeyler öğrenmeye çalış.” Diye tembihledi bol bol.

Söylemeden geçemeyeceğim normalde çocuklarla çok iyi anlaşırım ama bu stajda daha bir iyi anlaştım diyebilirim. Keşke daha çok çocuk gelse dediğim çok zaman oldu. Daha fazla uzatıp sizi sıkmamak en iyisi diye düşünüyorum. Yazılar hakkındaki görüşlerinize açığım. Okuduktan sonra yorum yaparsanız ya da yazmamı istediğiniz konuları söylerseniz sevinirim. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Bir dahaki yazıya kadar kendinize iyi bakın, görüşürüz!