Dublörün Dilemması Kitap Yorumu ve Alıntılar

Merhaba! Bugün bir kitabı size tanıtmak ve yorumlamak için yazıyorum. Daha önce Yazın Yapabileceğiniz 10 Şey yazımda farklı türden kitaplar okuyabilirsiniz demiştim. Yazın dersler ve sınavlar olmadığı için daha rahat bir kafayla kitap okuyabiliyoruz. Bu yüzden de özellikle yazın daha önce okumadığınız yazarları okuyabilirsiniz diye düşünüyorum. Bu yaz ben de daha önce okumadığım yazarlara yöneldim ve çok uzun zamandır istediğim Murat Menteş’i okuma fırsatı buldum. Bana kalırsa her zaman okuduğumuz romanlarda çok daha etkileyici ve karışık bir kitap. Karışık dememin sebebi normal zaman akışı şeklinde ilerlemiyor olması. Üç kişinin gözünden, aynı olay, farklı zaman kesitlerinden anlatılıyor. Ne anlatılanlar ne de kurgu açısından okuduğum hiçbir kitaba benzemiyor. Bu yüzden beni çok etkilemiş de olabilir. Kitabın isminin neden Dublörün Dilemması olduğunu da bitirdiğiniz an anlıyorsunuz ve tüylerinizi diken diken ediyor. Aslında bu yazıyı yazarken kitabı düşünmek bile tüylerimi diken diken ediyor. Murat Menteş’in Ruhi Mücerret diye çok bilinen bir kitabı daha var. Büyük ihtimal raflarda denk gelmişsinizdir. Onu da alıp okumak istiyorum, hakkında çok iyi yorumlar yapılmış. Dediğim gibi farklı ve sizi etkileyecek bir kitap. Aslında beni etkileyen şeylerden biri de hem hayatın içinde olan hem de olmayan insanlardan bahsediyor gibiydi. Kitabın ana kahramanı Nuh Tufan bir albino mesela. Toplum tarafından albinolara bakışı bir albinonun gözünden okumak, farklılığıyla yaşamayı öğrenmesine tanıklık etmek beni etkiledi. Tabii bu farklılığa toplumun bakışı yüzünden sadece fiziksel değil duygusal ve ruhsal açıdan da kendini farklılaştırması etkilemenin yanında insanı üzüyor da. Kitabın ilginç bir tarafı da karakterlerin isimleri. Sanırım örnek verirsem anlarsınız: Nuh Tufan, İbrahim Kurban, Rıza Silahlıpoda, Umur Samaz, Su Samaz, Habip Hobo, Ferruh Ferman, Dilara Dilemma. Tabiki bu yazarın özellikle yaptığı bir şey ve böyle okumak bence daha keyifli. Aslında kitabın konusundan bahsedip bahsetmemek konusunda çok kararsız kaldım ama bu kitaptan bir paragraf halinde bahsedemeyeceğimi düşünerek bu işten vazgeçtim. Onun yerine önce kitapta çok beğendiğim kısımları buraya yazmaya karar verdim. Gerçi kitabın tamamını yazsam yeridir, çünkü her cümlesi ayrı düşündürücü, altı çizilesiydi bence. Daha fazla uzatmadan bazı bölümleri bırakıyorum:

•    Zira ‘ilk an’ ne kadar kalıcıysa, masumiyet de o kadar kalıcıdır.
•   Biz bu çağın fiyakalı kaybedenleriyiz.
•   Boğaziçi Köprüsü’nden kopan taksi Etiler’e doğru yol alırken, radyoda Orhan Gencebay’ın Hayat Kavgası şarkısı çalmaya başladı. İbrahim Kurbanların evinin önüne geldiğimizde şarkı henüz bitmemişti. Şoföre parayı saydım, fakat abradan inmedik. Şoför, soru soran gözlerle suratımıza bakıyordu. İşaret parmağımı dudaklarıma götürerek “hışşşşş” dedim. Şarkı bitti. Biz arabanın arka kapılarını aynı anda açıp dışarı çıkarken İbrahim Kurban başını içeri uzatarak durumu şoföre açıkladı: “Orhan Gencebay çalarken arabadan inilmez kaptan.”
•    Aşk, insanın şahsiyetini pekiştirir. Çünkü hayatın manası, aşk bohçasında gelen bir hediyedir. Mevcudiyetinin hakkını vermek, hiç değilse mazeretini bulmak isteyen insan yalnızca aşka müracaat edebilir.
•   Kendime "siz" diye hitap ederim. Saygınlığın ilk kuralı budur. Kendinizle aranıza mesafe koymazsanız, başkalarından bunu bekleyemezsiniz.
•   -Bir gözlük almalısın Geronimo.     -Neden?      -Her defasında dudaklarımı ıskalıyorsun.
•    Mark Twain der ki: 'Cennet ve cehennem hakkında ileri geri konuşmam, çünkü her ikisinde de dostlarım var.
•  Birini takip etmenin en iyi yolu, onun önünde yürümektir. Kimse önündeki kişi tarafından takip edildiğini aklına getirmez.

Eğer buraya kadar sıkılmayıp okuduysanız teşekkür ederim. Arada çok hoşuma giden kitapları böyle yazmak istiyorum. Kısacası size tavsiyem mutlaka alın, okuyun. Abartmadan söyleyebilirim ki harika bir kitaptı. Bitince tekrar tekrar okumak istiyorsunuz. Bugünlük benden bu kadar. Kendinize iyi bakın, görüşürüz!