Evet Kültürü İçinde HAYIR Diyebilmek

Merhaba! Bugün her zamankinden farklı bir şeyler yazmak istedim bloga. Çünkü son zamanlarda bu konuda birkaç şey izledim ve neden burada da paylaşmayayım dedim. Şubat tatilinde kendimi film izlemeye verdiğim zamanlarda Yes Man filmini ikinci kez izlemiştim. O zaman film hakkında yazacaktım bloga ancak seyahat, planlar vs. derken fırsat olmamıştı. Geçtiğimiz günlerde Barış Özcan’ın hayır diyebilmenin önemiyle ilgili çektiği videoyu da izleyince artık zamanı geldi diye düşündüm. Yazıya geçmeden önce filmin linkini buraya, Barış Özcan’ın videosunu da buraya bırakıyorum.

Doğduğumuz günden beri bize hayır demeyi yasaklayan, hayır demenin yanlış olduğunu öğreten bir kültürle büyüyüp sonrasında hayır demek pek kolay değil. Ama bunun önemi aslında çocuk yaşta öğretilmeli bence. Çünkü hayır demeyi bilmeyen çocuklar ileride büyüdüklerinde ne kendilerine ne ailelerine ne de arkadaşlarına karşı koyamıyor. Bu da tabii istenmeyen bir çok şeye yol açıyor.

Yes Man filminden kısaca bahsetmek istiyorum önce. Filmde ana karakterimiz yani Carl hayatı çok kötü giderken her şeye evet dediği bir yardım programına katılıyor. Bu yardım programından sonra hayatının çok iyiye gittiğini, sosyalleştiğini ve eğlendiğini fark ediyor. Hayır demediği zamanlarda da başına kötü şeylerin geldiğine inanıyor. Daha doğrusu başına gelen kötü şeyleri hayır demesine bağlıyor. Filmin sonunu söylemek istemiyorum çünkü bence sonu zaten bizim konumuza yani evet-hayır dengesine geliyor.

Barış Özcan’ın videosunda da dediği gibi hayır demeye önce kendimizden başlayabilmeliyiz bence. Bu hem odaklanmak hem de bir işe yönelebilmek için gerekli. Çevreden gelen onca uyarıya rağmen dikkatimizi tek noktada toplamaktan bahsediyorum. Bunun için videoda çok hoşuma giden bir söz var: Bir şeye odaklanmak için 1000 şeye hayır diyebilmek. Bu uzak vadeli planlar için özellikle vazgeçilmez.

Hayır diyememenin bir başka örneğini de sosyal medyada görüyorum. Ders çalışırken telefonu ailesine veren ya da ailesinin telefonunu aldığı bir çok öğrenci var. Bunun aslında ne kadar yanlış olduğunu hem öğrenciler hem aileleri bilmeli diye düşünüyorum. 17-18 yaşına gelmiş bir öğrenci telefona ya da sosyal medyaya bile hayır diyemez ve kendi iradesini koruyamazken üniversitede ya da hayatta nasıl bir şeyleri başarır bilmiyorum.

Bir diğer örnek de; biz çocuk yaşta hayır demeyi öğretmediğimizde ileride bir çok genç arkadaşlarına hayır diyemediği için zararlı olan ne varsa önce tadarak başlıyor ve daha sonra bağımlı hale geliyor. Aslında kendi hayatımızı gözden geçirdiğimizde hem filmin hem videonun ne kadar doğru olduğunu anlıyoruz. Açıkçası ben ikisini de izlemenizi tavsiye ediyorum. Bence mutlaka hayatınıza bir şeyler katacak.

Son olarak blogtaki reklamlara bir kez tıklayarak bana destek olursanız çok sevinirim. Kendinize iyi bakın. Barış Özcan’ın da videoyu bitirdiği gibi “Bol hayırlı günler!”.