Çalışma Teknikleri #1 ve Derslerle SavaşMA

Selam! Nasılsınız bakalım? Ben uzun zamandır buralarda yokum. Hem derslerin bir anda üzerime yığılması hem de ezber yapamamanın verdiği stresle birazcık ara vermek istedim. Bu sürede aslında çok da bir şey değişmedi hayatımda. Bol bol gezdim, gördüm, eğlendim, ders çalışmaya çalıştım. Instagram’da olanlar bilirler çileli bir blok yaşadım resmen. (Bilmeyenler için de Instagram hesabım hemen şurada!) Yazının başlığı bitmeyen hafta değil bitmeyen ay mı olsaydı acaba? Gerçekten bu ezber dersler beni öldürüyor. Ben ki asla ezber yapamayan, her şeyi mantığını oturtup anlayarak öğrenen biriyim. Şimdi gel birden bire onca şeyi ezberle. Mümkün mü? Tabiki mümkün ama bir de bana sorun.

Tıp fakültesinde 2 yılı bitirmek üzereyken tabiki bir “Tıp’ta Çalışma Yöntemleri” yazısı gelecek ama ben bu dönemi nasıl atlattım, özellikle psikolojik tarafıyla nasıl başa çıktım biraz ondan bahsetmek istiyorum. Bunu sadece benim blok sonu sınavım için düşünmeyin tabi, sizin hayatınızda psikolojik olarak sizi zorlayan sınav neyse onu düşünün.

Bence en basit ve en önemli şey savaşmamak. Önünüzdeki her neyse onunla savaşmayın. “Seni yeneceğim, en büyük benim.” Düşüncesiyle bir yere varılmıyor çünkü. Bu sizin için bir iş, bir zorunluluk olmaktan çıksın. Ya da aklınıza geldiğinde “Of bunu yapmam lazım şimdi.” Demeyin. Çünkü siz bunu yaptığınızda beyninizde otomatikman diyor ki: “Ben sevmedim bunu canım, geç.” Siz masanın başında direnmeye devam ediyorsunuz tabi. Dizi izle, Youtube’da takıl, bir telefona bak başlarsın diyen beyninize karşı koyuyorsunuz. Ama o bir kere sevmedi önünüzdekini. Siz masada kalsanız da zaten artık bir anlamı kalmıyor. Çünkü ne çalıştıysanız daha ertesi gün olmadan unutuyorsunuz.

Şuan bir düşünün ilköğretimden, liseden, üniversiteden aklınızda kalan bilgileri. Hepsi aslında ya birçok kez tekrar edilmiş ve zorla kafanıza kazınmış cümleler ya da sizin ilginizi çeken ve “Aa, bu da böyle miymiş?” dediğiniz bilgiler. Bahsettiğim ve bu blokta yapmaya çalıştığım şey de aslında tam buydu. Oturdum masanın başına ve anlatılan her neyse günlük hayatla bağdaştırıp ilgi çekici hale getirmeye çalıştım. Özellikle mikrobiyoloji gibi derslerde böyle güzel bir olanağınız varken bence kullanın. Örneğin Kırım Kongo Kanamalı Ateşi anlatılıyor derste. Siz zaten nerdeyse tüm bilgilerini biliyorsunuz aslında. Haberlerde o kadar çok “Kenelere dikkat!” dendi ki artık kene ile bulaşıyor diye ezberlemenize bile gerek kalmadı. Ya da ne yapmalıyız diye o kadar çok anlattılar ki bunu hepimiz biliyoruz, bir kere okumayla bile hatırlarız.

Tabiki tüm hastalıklar, etkenleri, tanıları, tedavileri bu kadar basit değil. Ama bir yerlerden başlamak gerek değil mi? Örneğin HIV virusunu öğrenirken aslında İncir Reçeli’nin koca bir yalan olduğunu fark ettim. Öyle bana dokunma sana bulaşır gibi bir durum asla yokmuş. Yani demek istediğim kafanızdaki profillere, izlediklerinize, anılarınıza bu hastalıkları oturtabilirsiniz.

Bir başka önerim de bu blok neredeyse tüm sunumlar için kullandığım kavram haritası yöntemi. Daha sınavın üzerinden 24 saat bile geçmediği için bunun önemini sıcağı sıcağına anlatabilirim bence. Kavram haritasında yazdığım bilgilerin yerlerini kafama kazımışım resmen. Görsel hafızam sınavda en büyük yardımcım oldu böylece. Örneğin bir bilgiyi okuyorum, hangi sunum olduğunu düşünüp kafamdan o sayfayı buluyorum. Sayfanın neresinde yazdıysam ona göre bu bilgiyle hastalığı ya da ilacı eşleştiriyorum. Gerçekten o kadar faydasını gördüm ki! Özellikle tipleri olan ya da alt başlığı çok olan konular için birebir bir yöntem.

Çok uzattım farkındayım ama yazmayı inanılmaz özlemişim. Bir çırpıda kafamda ne varsa döküldü resmen. Başka şeyler de yazacağım daha tabiki. Ama sizin şunu da yaz, şunu merak ediyoruz dediğiniz şeyler olursa bana iletmekten çekinmeyin lütfen. Umarım siz de benim kadar faydalanırsınız anlattıklarımdan. Kendinize iyi bakın, görüşürüz!